Juryrapport per film

1) (A): Sem Ottenbros, Seth van Dijk en DeeJay van den Eijnde
We waren geïntrigeerd door deze korte creatieve film, waarin twee verhaallijnen én schijnbaar ook twee stijlen aan films door elkaar lopen. Het mysterieuze begin in het bos riep boeiende vragen op, en de meer actie-georiënteerde scènes waren mooi op een podium verbeeld met rook en flitsende lichten. Wat we misschien misten in deze film was net iets meer context of duiding. Een stuk tekst had — zoals in een stille film — bijvoorbeeld geholpen om dit verhaal te situeren, zodat op het einde van de film een paar van die intrigerende vragen ook echt beantwoord zouden zijn.

2) Lek – Charlotte Theunissen en Josephine Moes
Dit is een vertederend verhaal over een meisje dat zichzelf bevrijdt van onzekerheid en haar omgeving. Dat maakt dit al een sterk coming-of-age verhaal met een mooie emotionele ontkneping die ons oprecht raakte. Het is een prille film met heel veel mooie elementen die soms nog wat beter uit de verf hadden kunnen komen als bijvoorbeeld het geluid net wat beter in de mix lag. Zulke kleine technische dingetjes kunnen onze verbondenheid met het personage nog meer versterken, omdat we dan nog dichterbij haar en haar emotionele ontwikkeling kunnen komen.

3) Morning After – Job van Poppel
We waren enorm onder de indruk van de technische bekwaamheid van de makers van deze film. De montage was bijzonder sterk, net als de cameravoering en de colour grading. Al die elementen versterkte ook het spannende narratief, een soort who-dunnit thriller met een onbetrouwbaar hoofdpersonage. Het was heel spannend om naar te kijken, zeker ook op het einde. En toch voelde het hier en daar alsof het scenario al te veel wilde vertellen, zeker in het enorm korte tijdsbestek van een korte film. We raden deze makers aan om met al dit technische vernuft echt naar de kern van het verhaal te gaan, zodat alles elkaar op dat vlak ook echt blijft versterken.

4) Up To My Brain – Ingmar Kuijper

Up To My Brain is een prachtig stoner-document en een fantastisch kijkje in het creatieve brein van deze maker. We zijn enorm onder de indruk van de creatieve stijl en de gebruikte animatietechniek. Het is vooral ook knap hoe die animatie haast vlekkeloos overvloeit in andere media, zoals zelf geschoten beelden en found footage. We kijken uit naar wat voor een avonturen dit personage nog meer gaat beloven in de hopelijk nog vele films die gaan volgen.

5) Handschoen – Fiene van Dijk
Film is een fantastisch middel om subjectieve ervaringen aan te snijden. Zo laat deze korte film zien dat we ook vanuit het perspectief van een hand naar de wereld kunnen kijken. Wat op dit moment, met al het bijhorende besmettingsgevaar, een bijzondere manier is om de wereld om ons heen te duiden. Dat is een knap gevonden idee, waar de jury veel bewondering voor heeft. De gevolgen van zo’n eigenzinnige keuze zijn echter soms wel zichtbaar in beeld: het is veel moeilijker om een verhaal te vertellen met alleen een hand, dan met bijvoorbeeld een gezicht, waar emotie veel makkelijker van af te lezen is. Een vraag voor deze maker is dus: hoe verbeeld je de dramatische ontwikkelingen van je verhaal binnen het creatieve kader dat je voor jezelf gekozen hebt?

6) Vlinders – Mette Steenbergen
We zijn enorm geroerd door dit kleine en oprechte verhaal, dat de innige band tussen twee mensen durft te onderzoeken. Het is knap hoe de makers met vrij beperkte middelen echt goed de beleveniswereld van het hoofdpersonage weten over te brengen: we leven en voelen met haar mee. Slim ook om ondertiteling te gebruiken, want dat voorkomt dat zorgt ervoor dat we het verhaal altijd blijven volgen, zelfs als het geluid soms niet helemaal lekker verstaanbaar is. Dit is een prille en kwetsbare film die in deze vorm al werkt. We zijn daarom heel benieuwd wat deze makers nog meer te vertellen hebben en hoe ze hun creatieve stijl daarbij gaan ontwikkelen.

7) Telos – Sven Limonard & Stef Pieper
De wikipedia-quote op het begin is eigenlijk al een hint naar wat voor een ironische, zwart–komische film over zelfmoord en het hiernamaals dit echt is. Het geeft al aan hoe goed deze film in elkaar zit, al helemaal op technisch vlak. De stijlkeuzes waren uitstekend, net als het spel van het jonge hoofdpersonage. Als een aanmeldingsfilm voor de filmacademie zou deze film zeker niet misstaan. Als we toch nog een verbeterpunt mogen geven: hoewel het scenario heerlijk is opgebouwd, raakten we bij het slot een beetje dat momentum kwijt. Een korte film als deze hoort immers met knaller eindigen.

8) JUMP – Michelle Derogée
Digitale animaties en ontwerp zijn tijdrovende klussen om te doen. Knap dus hoe deze maker ons al een inkijkje geeft in een heel universum, waar het reilen en zeilen van de intergalactische handel centraal staat. Op narratief niveau is het natuurlijk maar een detail van een veel groter iets, maar in zulke vormen van animatie en design gaat het vaak juist over de details. We zijn benieuwd wat deze maker later nog meer gaat doen. Onze glazen bol voorspelt zomaar een plek op de Filmacademie als onderdeel van een nieuwe lichting VFX-studenten…

9) No Banana – Floris Trapman
We hadden het te doen met het hoofdpersonage van deze jolige korte film die eigenlijk heel goed de oer-Hollandse doe-normaal-want-dan-doe-je-al-gek-genoeg-filosofie aan de kaak stelt. Het hoofdpersonage was aanstekelijk en had goede komische timing, iets wat zeker niet iedereen in zich heeft. Het vredelievende einde charmeerde ons ook. Alleen op de weg tussen het geestige begin en einde hadden we graag nog wat uitbundigere sketches of clashes willen zien. Als je een jongen met een bananenpak door de stad laat rennen kan je heus nog één stap verder gaan, in de naam der Komedie!